“Verward gedrag” een containerbegrip?
Afgelopen week verscheen er in de Volkskrant een artikel naar aanleiding van het net verschenen boek van Bauke Koekkoek over dit onderwerp. Deze reactie is hier op gebaseerd, het boek zelf heb ik nog niet gelezen.
“verwarde persoon” en “GGZ-patiënt” niet synoniem.
Ik ben het met de heer Koekkoek eens, de begrippen “verwarde persoon” en “GGZ-patiënt” zijn niet synoniem. Niet iedereen die verward gedrag vertoond is, is bekend (of zou bekend moeten zijn) bij de GGZ. Omgekeerd is ook waar, niet iedereen die onder behandeling is bij de GGZ is (permanent) in de war.
Ook de verzuchting: Noem ze geen “verwarde personen”, deel ik volmondig. Dit is dan ook iets wat we zo veel mogelijk vermijden. Waar het om gaat is dat er (steeds meer) mensen zijn die in meer of mindere mate, voor korte of langere duur verward gedrag vertonen, dat hier allerlei oorzaken voor aan te wijzen zijn. Het Schakelteam maakt zich er sterk voor dat deze oorzaken zoveel mogelijk weggenomen worden en dat daar waar dat (nog) niet helemaal gelukt is, er adequate hulp en ondersteuning is.
En inderdaad, de bedden reductie van de GGZ is niet de enige oorzaak, en de GGZ is niet de enige partij die een aandeel kan leveren in de sluitende aanpak. Daar zijn veel meer partijen voor nodig.
E33 is een zorgmelding.
We zijn het dus in grote lijnen eens. Maar toch stak het artikel me. Voor mij is het simpel. Iemand is vast gelopen, komt daar zelf niet meer uit en heeft zorg nodig. Ook als hij “staat te tieren voor het raam van zijn ex”. Ook deze man is niet geholpen met een nacht in de cel en een straatverbod. Deze man kan de situatie zoals deze is ontstaan niet meer aan en is veel meer gebaat bij steun. Dit kan professioneel zijn, maar ook de buren die hem naar binnen halen in plaats van de politie te bellen. Er zou maar zo veel meer aan de hand kunnen zijn (schulden, middelenmisbruik), en er zijn wellicht ook meer mensen bij betrokken (hoe gaat het met de ex-partner en de eventuele kinderen?). Hetzelfde geldt voor de “demente oudere” die de weg kwijt is en een “verslaafde”. Het gaat om mensen die bepaald gedrag laten zien. Daarmee is E33 niks meer en niks minder dan een zorgmelding. De melder weet niet wat er aan de hand is, het enige wat hij weet is dat hij verward gedrag waarneemt. De ontvanger van de melding weet ook niks meer of minder dan dat er verward gedrag waargenomen is en dat er dus zorg nodig is.
Voorkomen is beter.
Nog veel mooier zou zijn als we zoveel mogelijk kunnen voorkomen dat mensen vastlopen. Dit vastlopen kan op allerlei gebied zijn en versterkt de zorgbehoefte van kwetsbare mensen die daardoor uiteindelijk verward gedrag kunnen gaan vertonen. Voor de directe zorg kan het verschil maken of iemand last heeft van een psychische aandoening of niet, maar voor de onderliggende systemen is dat niet zo relevant. Het kan gaan om wachtlijsten voor wonen, dagbesteding en zorg. Het kan gaan om schulden. Het kan gaan om complexe regelgeving, die soms zo ingewikkeld is dat het goede hulp in de weg staat. Al deze zaken kunnen uiteindelijk leiden tot verward gedrag, met of zonder psychische aandoening.
Containerbegrip
Mensen met verward gedrag een containerbegrip? Ja, maar dat is geen enkel probleem, zolang duidelijk is dat er sprake is van zorgbehoefte.
