Iemand die zegt: ‘Ik geloof in jou’. Dát helpt
Onderstaand artikel is geschreven door Bettine Winters en op 27 september 2018 geplaatst in de Gelderlander.
Joke van der Meulen uit Tiel gebruikt de term ‘verwarde personen’ nooit. Want niemand is permanent verward. Woensdag bracht ze haar zoon opnieuw naar de afkickkliniek in Nijmegen.
De zoon van Joke van der Meulen uit Tiel was 13 toen hij voor het eerst op straat werd gezet door een instelling. De puber zat in een internaat, omdat hij drugs gebruikte en agressief was. Een jaar ging het goed met hem, maar na een tegenslag ging hij zijn oude gedrag weer vertonen. ,,Op het internaat zeiden ze dat hij niet kon blijven, omdat hij gebruikte en agressief was.”
“Hij is te ingewikkeld voor ons, dus je krijgt hem weer terug”
Zie hier een veelvoorkomend probleem bij de zorg aan mensen die de laatste jaren te boek staan als ‘verwarde personen’. Mensen die niet meer worden behandeld voor hun probleem vanwege hun probleem. Voor Van der Meulen voelde het alsof het internaat zei: ,,Hij is te ingewikkeld voor ons, dus je krijgt hem weer terug.”
Voor haar zoon voelde het als winst. ,,Hij wilde daar niet zijn, dus zijn gedrag leverde wat voor hem op.”
Het is niet het enige probleem in de hulp aan mensen die in de war zijn, maar voor Van der Meulen was het wel het belangrijkste probleem. Haar nu 28-jarige zoon, die psychotisch en verslaafd is, werd na die eerste keer nog vele malen weggestuurd zonder plan B. Dat moet veranderen. ,,De ene zorgverlener moet pas loslaten als de ander stevig vast heeft.”
Verwarde personen
De afgelopen jaren heeft de 56-jarige moeder als vertegenwoordiger van familieleden meegedraaid in de werkgroep die gemeenten moet helpen om een goede aanpak te creëren voor mensen met verward gedrag. Ze hecht eraan dat ze geen ‘verwarde personen’ worden genoemd. ,,Je bent niet permanent verward, het is af en toe een kenmerk van iemand.”
Het werkte helend om in die commissie te zitten, zegt ze. ,,Tot een paar jaar geleden hield ik de problemen met mijn zoon voor mezelf. Als ik solliciteerde, vertelde ik niet over hem, maar ik denk dat mensen wel voelden dat er iets aan de hand was. Nu doe ik er iets mee.”
Ook heeft ze hoop gekregen voor haar zoon, omdat ze in de afgelopen jaren veel ervaringsdeskundigen heeft gesproken die hersteld zijn. ,,Wat ik vaak hoorde, is dat het beter werd toen er iemand was die ‘Ik geloof in jou’ zei.” Dat kan een psychiater zijn, maar ook een buurman die zich bekommert. ,,Het kan iedereen zijn.”
Schoon huis
Daarom, zegt Van der Meulen, is het belangrijk dat we elkaar kennen. ,,Dan zie je sneller dat het niet goed gaat met iemand. Dan valt het je op dat de buurvrouw die altijd zo’n schoon huis heeft er nu een boeltje van maakt en dat dat niet normaal is.”
Want iedereen kan in de war raken. Door dementie, een psychose, een relatiebreuk, het niet nemen van medicijnen, drank of drugs, door schulden, eenzaamheid. Vervolgens is het belangrijk dat je weet waar je met je zorgen naartoe kunt en dat er de juiste zorg is. Dat moeten de gemeenten bieden. Het is een ingewikkelde klus, want de meeste gemeenten komen nog niet veel verder dan plannen, al eist het ministerie van Volksgezondheid vanaf maandag een ‘sluitende aanpak’ van ze.
Gisterochtend bracht Joke van der Meulen haar zoon opnieuw naar de afkickkliniek in Nijmegen. Hij had een terugval. Ze ziet een lichtpuntje, want hij trok zelf aan de bel. Maandag houdt de opdracht van de werkgroep op. De gemeenten moeten dan zonder aanjager verder. Spannend, vindt Joke. ,,Het zou jammer zijn als we alle opgedane kennis en ervaring nu loslaten en er over een paar jaar iemand weer helemaal overnieuw moet beginnen.’’
Er is ook een kort videofilmpje gemaakt.
